كاش مي شد عشق را تفسير كرد

بیا که با سر زلف تو کارها دارم ز عشق روی تو در سر خمارها دارم   بیا که چون تو بیایی به وقت دیدن تو ز دیدگان قدمت را نثارها دارم   بیا که بی‌رخ گلرنگ و زلف گل بویت شکسته در دل و در دیده خارها دارم   بی كاش مي شد عشق را تفسير كرد...

تو عاشقانه ترین اتفاق ِ بارانیبه یاس های غزل پوش ِ عشق می مانیاز آسمان دعای من آمدی به زمینبرای هم نفسی با دو بال ِ پنهانیکه روسپید شوم پیش اشک های خودمهنوز مانده به غم آمدی و می دانیکه انتظار مرا سخت كاش مي شد عشق را تفسير كرد...